Afgeleid door een overdaad aan personages, een wat al te olijke kindacteur (Ohshirô Maeda als Ryu), net iets te onscherp digitaal beeld, enkele onvertaald gelaten tussentitels, vaak terugkerende telefoongesprekken tussen de personages en een in het begin soms onduidelijke wisseling van locaties, duurde het lang voordat ik doorhad waar I Wish over zou kunnen gaan. Continue reading →